Een klein verhaal, maar grote wens: meer inclusiviteit
10 december 2024 - geschreven door Marije de Nijs
Met het gezin waren we vanmiddag bij tuincentrum De Boet in Hoogwoud. Elk jaar mag je daar een wens doen voor een ander.
Er staat dan een tegoed van 250 euro tegenover. Dat ik vandaag de kaart zag liggen, dacht ik: wij hebben alles al. Dus liep er voorbij.
Maar nu een paar uur later heb ik toch een wens, niet eentje waar geld tegenover staat en eigenlijk ook best een grote wens…
Zoals velen weten heeft onze jongste zoon van 5, een syndroom. Het Noonan Syndroom. Hij gaat met veel plezier naar speciaal onderwijs,
zit op speciale skiles en komt vaak met de bus van en naar huis. Hij is gelukkig, maakt stapjes in zijn ontwikkeling. We zijn daar dankbaar voor.
Maar wat ik af en toe al wel eens merk, nu hij wat ouder wordt, dat hij toch anders wordt aangekeken in een speeltuin, of in een zwembad of op het strand. Hij zit soms in de aura van andere kinderen, of is grof in zijn motoriek. Ik leg dan vaak ook uit wat er aan de hand is. Want hij is nou eenmaal anders.
Alleen vanavond gebeurde iets buiten mijn zicht, waar ik anderen niet heb kunnen meenemen in wie Maas is. En dat hij er ook mag zijn. En dat doet verdriet. In de Mc Donalds riepen meerdere kinderen ‘downie’ tegen hem in het speelhok. Ik hoorde het pas bij thuiskomst. Ik weet dat kinderen soms hard zijn tegen elkaar, maar toch kan ik hier niet genoeg bewustzijn voor creëren.
Er wordt veel georganiseerd voor kinderen als Maas. Zijn school is prachtig, het is geweldig dat er speciale skiles voor hem is. En laatst was hij bij een sportdag voor kinderen met een beperking. Maar al die kinderen die ik wekelijks op school bij Maas zie, zien heel veel andere mensen en kinderen niet. Het lijkt soms een afgesloten wereld. Terwijl zij ook hier wonen, leven en een plek hebben in de maatschappij.
De wens die ik vanmiddag niet kon bedenken, heb ik nu wel. Laten we onze kinderen leren dat er kinderen als Maas zijn en nog heel veel meer in allerlei soorten en maten. Laten we samen ervoor zorgen dat we gelukkig zijn op deze planeet, en laten we naar elkaar omkijken en zorgen voor verbinding. Een grote wens in de huidige wereld, maar wel eentje waarvan ik hoop dat deze ooit uitkomt.
En misschien heb ik zelf als journalist wel een groot aandeel in het waarmaken van deze wens. Dus daarom nu ook dit verhaal.
